Мой отец однажды сказал на йехидуте раввину, который был усерден в служении и изучении Торы: "В любое время, в любую минуту раввин должен помнить, что он всегда стоит на пороге между теми, кто удостаивает общество заслугами, и теми, кто не дай Б-г, толкает общество к греху - на пороге между высочайшей из высот и глубочайшей из пропастей. Каждый вопрос должен затрагивать его буквально до самой сути души, ибо от этого действительно зависит судьба его души."
ב"ה
Айом Йом
| יום שלישי | כג אדר שני | (תש"ג) |
| שיעורים: | חומש: שמיני, שלישי עם פירש"י. | |
| תהלים: קח-קיב. | ||
| תניא: ואף שבשניהם - '100' והתפשטות. | ||
אאמו"ר [אדוני אבי מורי ורבי] אמר לרב אחד - בעל עבודה ומתמיד בלימודו: א רב בעדארף בכל עת ובכל רגע געדיינקען, אז תמיד שטייט ער אויף דעם שוועל וואס צווישען מזכי הרבים און ח"ו [חס ושלום] מחטיאי הרבים, אויף דעם שוועל פון עומק רום און עומק תחת, און אלע ענינים בעדארף נוגע זיין אין פנימית נקודת הנפש ממש, ווייל בנפשו הוא.
